Tytuł tej popularnonaukowej powieści nie jest przypadkowy. Jej autor wielokrotnie podczas spotkań z pensjonariuszami zakładów psychiatrycznych, lekarzami, psychiatrami zastanawia się nad granicami własnej normalności i tego, w jakim stopniu Skala Obserwacyjna Skłonności Psychopatycznych stworzona przez Boba Hare’a i służąca za podstawowy kwestionariusz w orzekaniu zaburzeń psychopatycznych w amerykańskich szpitalach, jest wiarygodnym narzędziem diagnostycznym.

Książka napisana jest przystępnym językiem, momentami ironicznym i przez pryzmat jednostkowej historii stara się pokazać wielowymiarowość poruszanego zagadnienia, począwszy od pierwszych prób diagnozowania chorych, poprzez ukazanie rozmaitych, również kontrowersyjnych, terapii.

Oczywiście książka nie rości sobie pretensji do bycia w jakimkolwiek stopniu wyczerpującym tematykę kompendium, bliżej jej do subiektywnych relacji, dzienników z osobistych życiowych odkryć, doświadczeń, co sprawia, że pomimo wagi poruszanych zagadnień, nie przytłacza, nie wprawia w przygnębiający nastrój, przy jednoczesnym uniknięciu spłycenia tematu.

Podczas spotkań młodzieżowego Dyskusyjnego Klubu Książki wciąż poszukujemy sposobów na różnorodne omawianie czytanych książek, jednym z nich było wprowadzenie rozwiązań przyjętych w Reading Circles. W dużym skrócie polega to na przypisaniu każdej z osób konkretnych zadań, np. analizowania warstwy językowej, wyboru kluczowych dla fabuły fragmentów, szukania powiązań z kontekstem kulturowym.

Podzielenie naszego klubu na podzespoły okazało się inspirującym i odświeżającym doznaniem, bo sprawiło, że udało się uzyskać większe niż ostatnio skoncentrowanie na książce zamiast okołoczytelniczych dygresjach.

[jola molenda-bieniecka]