Z naszych ostatnich dwóch DKK-owskich spotkań, wrześniowego i listopadowego, poświęconych, dwóm powieściom, niech jako czytelnicza pamiątka zostaną zapamiętane dwa cytaty:
„Jak mówił Houellebecq, opowiadając o swojej karierze powieściopisarskiej, można robić notatki, próbować składać zdania, lecz aby zabrać się za pisanie powieści, trzeba poczekać, aż wszystko stanie się zwarte i niezbite, aż pojawi się autentyczna konieczność”. [Michel Houellebecq, „Mapa i terytorium”, tł. Beata Geppert, Warszawa, W.A.B, 2011, s. 225.]

„Powieściopisarze, tworząc swoje dzieła, poczynają sobie zazwyczaj tak, jakby każdy z nich był bogiem i mógł w całej pełni ogarnąć spojrzeniem historię życia jakiegoś człowieka, pojąc ją i przedstawić tak, jakby opowiadał ją bez żadnych osłonek sam wszechobecny bóg. Ja tego nie potrafię, podobnie jak nie umieją tego i pisarze. Lecz moja historia jest dla mnie ważniejsza niż dla jakiegokolwiek twórcy jego opowieść, ponieważ jest moja własna i jest historią człowieka: nie wymyślonego, idealnego czy w inny sposób nieistniejącego, lecz możliwego, prawdziwego, niepowtarzalnego, żywego człowieka”. [Hermann Hesse, „Demian”, tł. Maria Kurecka, Poznań, Media Rodzina, 2017, s. 5-6]

fot./tekst @_book_on_prescription

#dyskusyjnyklubksiążki @wbpicakpoznan #czytamyirozmawiamy #czytaniejestfajne #igbooks #bookstagram #czytajpowieści #niemieckaliteratura #francuskaliteratura #nagrodagoncourtów #literackanagordanobla #dyskusjewbibliotece #młodzieżczyta