📚Ogólnopolskie Święto Wolnych Książek (@bookcrossing_official )– Bookcrossing – to akcja celebrująca czytanie, polegająca na tym, że tą pasją, radością dzielimy się z innymi poprzez uwalnianie (czyli pozostawiania na specjalnych bookcrossingowych półkach) książek, które będzie mogła wziąć i przeczytać inna osoba.📚Już wkrótce i u nas w szkole znajdziecie nowy "regał" z uwolnionymi książkami, który zastąpi mniej atrakcyjne kartony ;-), wypatrujcie takich naklejek jak ta na zdjęciu obok, które zaprowadzą Was do krainy obfitości oferującej książkowe dobra!
📚Akcję organizujemy wspólnie z naszym fantastycznym @siedemnastkasu , dzięki któremu otrzymałyśmy nowe miejsce na książki.
Papierowy teatr to nasz biblioteczny hit, nic tak szybko nie sprawia, ze przestrzeń umownie zmienia się w miejsce, w którym snuje się opowieści, jak otwarcie drewnianej skrzynki (shibai) i pierwszy rzut oka naszych uczestniczek i uczestników na kartonowe plansze z ilustracjami (kami).
„Początki teatrzyku sięgają XII wieku, wówczas w buddyjskich świątyniach mnisi przekazywali umoralniające opowieści za pomocą ilustracji osobom, które nie potrafiły czytać i pisać”*.
Natomiast do Europy sprowadziła go i dla nas odkryła w latach 70. XX wieku Édith Montelle, animatorka, bibliotekarka, szefowa kolekcji wydawniczej w szwajcarskim wydawnictwie Slatkine, a przede wszystkim propagatorka sztuki opowiadania.
Pierwszaki z klasy 1a to osoby żywo zainteresowane opowieściami. Nie tylko czytają, wypożyczają, czy zasłuchują się w teatrzykowe historie, ale potrafią się nawet „ubrać w książkę”.
Uczennice i uczniowie razem z swoim rodzicami i pod opieką wychowawczyni klasy p. Agnieszki Przewoźnej świetnje się bawiły biorąc udział w projekcie „Sleeveface”.
Efekty tej fantastycznej gry z wyobraźnia możecie obejrzeć na prezentacji przygotowanej przez wychowawczynię klasy, pod tym adresem:
Prolog
Noszę w sobie migdały.
Ty też
Tak samo jak ci, których kochasz i których nienawidzisz.
Ale nikt ich nie czuje.
Wszyscy tylko wiedzą o nich.
Ta historia opowiada, mówiąc krótko, o potworze,
który spotkał innego potwora.
Jednym z tych potworów jestem ja.
Nie powiem ci, czy zakończenie będzie szczęśliwe czy nie.
Znając zakończenie, zaczynasz się nudzić przy lekturze,
dlatego nie zdradzę ci go, abyś mógł czytać tę książkę
z zainteresowaniem.
I wiem, że zabrzmi to jak wymówka, lecz ani ty, ani ja,
ani w ogóle nikt nigdy nie wie, czy jakaś opowieść
jest wesoła czy przeciwnie - tragiczna.
Kreatywne zwiedzanie pokonkursowej wystawy Jasnowidze z przygotowanym przez wydawnictwo Dwie Siostry Notatnikiem to był strzał w dziesiątkę!
Powstały komiksowe historie inspirowane pracami graficzek i grafików z Japonii, Litwy, Chin, Słowacji, Polski, czy Czech, przeczytały_liśmy fragment nagrodzonej przez jury Wydawnictwo Dwie Siostry książki „Powiedz to w mig” litewskiej ilustratorki Rasy Jančiuskaitė (jak się tak długo czeka na wystawę, to można mieć w pakiecie zwiedzania i wystawę i wydaną nagradzoną książkę ;-)) i uchwalilili_łyśmy kilka nowych niepospolitych prawa konstytucyjnych, w tym jedno, które szczególnie warto byłoby wprowadzić w życie - a mianowicie prawo do trzech miesięcy wakacji dla wszystkich!
Obowiazkowym punktem każdego zwiedzania była projekcja animowanego filmu „Przepowiednia”, immanentnej części wystawy, który możecie również obejrzeć na yt, jak również przepiękna metaforyczna opowieść chińskiego ilustratora/autora " Where Is The Blue Rooster?"
Wieloryb udający kaktusa, zwisająca na gałęzi małpa, melonik z zamieszkującym go robakiem to i więcej do zobaczenia na niesamowitej pokonkursowej wystawie
wieńczącej drugą edycję międzynarodowego konkursu na projekt ilustrowanej książki dla dzieci „Jasnowidze 2016”organizowanego przez @dwiesiostry
🟡 Wpadajcie do nas od 24 marca do 25 kwietnia 2022.
Ekspozycja zawiera 55 ilustracji z najciekawszych przesłanych na konkurs projektów, w tym nagrodzonych i wyróżnianych przez jury Wydawnictwa Dwie Siostry i jury międzynarodowe.
Dzień Kobiet, moment celebrowania kobiecości, akcentowania konieczności równouprawnienia, czas wskazywania na obszary, w których osoby płci żeńskiej doznają dyskryminacji.
Ale dziewczęcość/kobiecość, to też doświadczenie wykluczenia z przestrzeni publicznej dyskusji dotyczącej żeńskiej fizjologii i skazywanie na wstyd, milczenie, wycofanie wielu młodych dziewcząt tylko z powodu niezamożności znalezienia słów, i wsparcia w tym, nierzadko niełatwym, zwłaszcza jeśli menstruacja jest pierwszym lub gdy nie jesteśmy na nią przygotowane.
Język kreuje rzeczywistość, to jakich słów używamy opisując dane doświadczenia wpływa na to jak je postrzegamy. Literatura jest taką przestrzenią, poprzez którą możemy odczuć, przeżyć mnogość perspektyw i spojrzeń. Menstruacja, mimo, że to naturalne fizjologiczne doświadczenie połowy ludzkości jest raczej rzadkim tematem w literaturze, aczkolwiek ostatnimi czasy się to na szczęście zmienia. Dostajemy piękne fabuły, dzięki którym wzrastamy w przekonaniu, że o menstruacji można mówić bez poczucia wstydu, skrępowania, doświadczając wsparcia, akceptacji i zrozumienia.
Książkowe polecajki w tym temacie znajdziecie na plakatach w holu szkoły, jak i na wystawie w bibliotece.
Jakiś czas temu, we współpracy z Urzędem Miasta i Akcją Menstruacja, w naszej szkole pojawiły się skrzyneczki z podpaskami, tamponami, wkładkami. Jednakże, co część z was już pewnie zauważyła, dostępność tych środków menstruacyjnych się zmniejszyła. W ostatnich dniach skupione i skupieni jesteśmy na pomaganiu osobom uchodźczym, przybywającym do nas z Ukrainy, które również zaopatrujemy w środki menstruacyjne.
Zawsze najtrudniej jest zacząć. Zrobić pierwszy ruch, napisać pierwsze słowo.
Nie jest ważne to, kim jestem. Ważne jest to, że jestem człowiekiem i piszę do ludzi. Do Was. Jako jedna z Was.
Zawsze wierzyłam w to, że słowa mają moc. I że potrafią coś zmienić. Mogą otworzyć choć cząstkę człowieczeństwa, która kryje się w każdym z nas.
Nie wiem ile osób wyświetli tę wiadomość. Nie wiem nawet czy ktokolwiek ją przeczyta. Ale chciałabym wierzyć, że do kogoś trafi. Choćby do jednej osoby, która mogłaby zmienić bieg wydarzeń. Która mogłaby zatrzymać otworzone na ziemi piekło.
Wszystko ma swoją przyczynę, za którą podąża skutek. Przyczyną jest nienawiść. Skutkiem nienawiści jest wojna. Wojna. Uczyłam się o niej na historii, czytałam o niej w książkach. A teraz trwa obok mnie. To tak, jakbym szła spokojnie ulicą, kiedy nagle jednego z przechodniów zaatakowałby nożownik. Dookoła zbiera się tłum, a ludzie patrzą, obserwują to, co się dzieje, cieszą się, że nie są na miejscu zaatakowanego albo wyciągają telefony, żeby nagrać zajście i pochwalić się nim w sieci. Ale ja nie chcę być jedną z tych osób. To naturalne, że boję się zareagować. Wiem jednak, że muszę coś zrobić. I wiem, że Wy również tak czujecie. Nie chcecie stać w miejscu, bezradn(e)i i biern(e)i.
